Category Archives: Gedichten

Lelystad zoekt nieuwe stadsdichter

Lelystad zoekt nieuwe stadsdichter.

Van de stadsdichter wordt verwacht dat hij 6 keer per jaar bij bijzondere gebeurtenissen een gedicht zal schrijven. Om hiervoor in aanmerking te komen wordt er natuurlijk wel wat van je verwacht.

Kandidaten die in aanmerking willen komen voor deze titel moeten een gedicht schrijven
over "50 jaar droge voeten". deze kunnen ze insturen naar stadsdichter@lelystad.nl
of per post versturen aan:

College gemeente Lelystad
Afd. Beleid
Postbus 91
8200 AB  LELYSTAD

Een selectiecommissie zal uit de inzendingen de drie beste gedichten selecteren. Deze gedichten worden vervolgens in het stadsbulletin gepubliceerd. (ook op dit web-log worden de gedichten gepubliceerd).
Vervolgens kunnen alle inwoners uit Lelystad hun voorkeur voor het beste gedicht kenbaar maken.

De nieuw gekozen stadsdichter zal de titel gedurende twee jaar mogen dragen, waarna hij zich opnieuw zal moeten bewijzen om de titel voor de daarop volgende twee jaar te mogen behouden.

Op 25 januari 2007 zal de winnaar (stadsdichter 2007 / 2008) bekend worden gemaakt.

Ingezonden gedicht

Stem261

Ik had een stem, krachtig en sterk

jij lifte mee op mijn stem

Mijn stem werd zwakker

mijn stem werd jouw stem

Mijn stem werd niet meer gehoord

jouw stem voerde de bovenstoon

Ik werd wakker, net voor mijn stem brak

ik hervind mijn stem

Hij wordt steeds sterker

ik voel de kracht terug komen

Men hoort weer mijn stem

Die van jou, wordt gefluister op de achtergrond

groeten Johanna

Ingezonden gedicht

Mensen nieuwe kansen geven, mensen leiden
door het leven, vooroordelen uit de wereld
bannen, niet tegen anderen samenspannen.

Oordeel op basis van nu, en hier inspanningen
willen, maar ook plezier..echt iets willen
betekenen, uitstralen dat men op je kan
rekenen.

Kijken naar groei, en mogelijkheden naar
goede dingen die mensen deden.
Wat baat nu toch wrok en haat.

Vreedzaam samen leven is toch
mooiste dat er bestaat!!!!!!!!

Johanna

ingezonden gedicht

Hersenspinsel;

In het keurslijf van het leven
draagt ieder zijn deel bij
je weet wat je moet geven
je maakt anderen blij
overdenken doe je pas later
dan weet je dit was het niet
blijf nooit zitten met een kater
onthoudt dat je echt geniet

groeten Johanna

ingezonden gedicht

Ik kom eens langs gelopen.

*Loopt* naar het deurtje

*tok tok* iemand thuis ?

Zo te zien niet

Ik duw het deurtje met moeite open!

*val* op mijne snuit! *baf* Oeps.. *bloows*

Ik laat een briefje achter waarop staat !!

IK BEN LANGS GEWEEST !!

om je een fijne weekend te wensen

xc2xab-xc2xb4`-.(*-.xc2xb8(`-.xc2xb8 xc2xb8.-xc2xb4 xc2xb8.-*).-xc2xb4`-xc2xbb —– >*<

EEN HEEL FIJN

>*< —– >*<

——–en LEUK———-

>*< — >*<

—- WEEKEND. —-

->*< —

groeten Johanna

Luister (gelezen in een wachtkamer)

Als ik je vraag om naar me te luisteren
En je begint me adviezen te geven
Dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag om naar me te luisteren
En je begint om me te vertellen waarom ik het anders zou moeten voelen,
dan vertrap je mijn gevoelens.

Als ik je vraag om naar me te luisteren
En je gaat iets doen om mijn probleem op te lossen
Dan snap je me niet, hoe gek het ook klinkt

Luister!
Het enige wat ik je vraag is dat je luistert.
Niet dat je praat of iets doet.
Hoor me,
dat is alles.

ingezonden spreuk

Zand en Steen Een verhaal vertelt over twee vrienden die door de woestijn liepen. Op een moment tijdens de reis kregen ze ruzie en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst, maar zonder iets te zeggen schreef hij in het zand: ‘VANDAAG SLOEG MIJN BESTE VRIEND MIJ IN HET GEZICHT.’ Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten een bad te nemen. Degene die was geslagen, raakte vast in modder en dreigde te verdrinken, maar de vriend redde hem.Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een steen: ‘VANDAAG REDDE MIJN BESTE VRIEND MIJN LEVEN.’ De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem: Nadat ik je had geslagen, schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen, waarom?’ De andere vriend antwoordde: ‘Als iemand ons pijn doet moeten we het in zand opschrijven waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren, waar geen wind het ooit kan uitwissen.’ LEER OM JE PIJN IN HET ZAND TE SCHRIJVEN EN OM JE GOEDE ERVARINGEN IN STEEN TE GRAVEREN. Men zegt dat er een minuut nodig is om bijzondere mensen te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar daarna een heel leven om hen te vergeten.

ingezonden gedicht

Lelystad – Haven ingeklemd tussen water en bos Een prachtig stukje natuur zo bij je eigen deur Daar zou iedereen toch willen wonen aan de ontbijttafel genietend uitkijken over het water Door je eigen tuin sluipt een rode vos Zo dichtbij de natuur wonen geeft kleur Menigeen ligt van dit ultieme genieten te dromen En denkt ik ga daar ook wonen LATER, later, later. groeten Johanna

ingezonden gedicht

UTOPIA

We zijn allemaal mensen.
Mensen die lachen, praten, huilen en eten.
We doen op het toilet en onder de douche allemaal dezelfde handelingen.
We willen allemaal een leefbare wereld.
En dan houdt het vergelijken op!
Uiterlijk verschillen we qua kleur, ras of omvang.
Innerlijk verschillen we qua vriendelijkheid, meegaandheid, haat en jaloezie.
Het is een utopia als we hierin ook gelijk zouden zijn,
elkaar het licht in de ogen zouden gunnen.
Laat ons naar dit utopia streven, dan ziet de wereld er beter uit.

Johanna

ingezonden gedicht

Durf te leven

Ze had boodschappen gedaan in de supermarkt met haar mama.
Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld.
Het stortregende buiten. De soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.
We stonden allemaal onder de luifel bij de ingang van de supermarkt.
We wachtten, sommigen geduldig, anderen geirriteerd, omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid.
Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid, en in het gezicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoeld.
Herinneringen van rennen, en spetteren als een kind, zo van een dag met zorgen.
Haar stem was zo mooi toen het de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten, “Mama, laten we door de regen gaan rennen,” zei ze.
“Wat?” Vroeg Mama. “Laten we door de regen gaan rennen!” herhaalde ze.
“Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt,” antwoordde mama. Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde: “Mama, laten we door de regen gaan rennen.”

“We worden doornat als we dat doen,” zei mama.
Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen,” zei het meisje terwijl ze aan haar mama’s arm trok.
“Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden? “
“Weet je dat niet meer? Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je, als God ons hier doorheen kan helpen, kan hij ons door alles heen helpen! “Iedereen was opeens muisstil.
Ik zweer dat je niets anders hoorde als de regen. We stonden allemaal doodstil. De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg.
Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden het weglachen, of haar voor gek uitmaken.
Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven.
Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof.
“Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als God ons nat laat worden, nou, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig,” zei mama. En daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te
lachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto’s door, en jawel, door de plassen.
Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat. Ze werden doornat. Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig.

Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiele bezittingen en je gezondheid wegnemen, maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen…
Vergeet daarom niet om tijd te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken.
Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd.

IK HOOP DAT JE STEEDS DE TIJD NEEMT OM DOOR DE REGEN TE RENNEN.
Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden,
een uur hen te waarderen, en dag om van hen te houden, maar een heel leven om hen te vergeten.

Ingezonden door Johanna

Ingezonden gedicht

Als ik een vlinder was zat ik op een bloemblaadje
en ik keek naar jou, jij bent een plaatje
Jij kirt oh wat is die vlinder toch mooi
en dondert vervolgens voorover in ‘t hooi

Ik zit mooi te wezen en te genieten
jij veegt het hooi van je ahum tieten

Als ik een vogel was zat ik op een tak
ik zong een lied voor jou op mijn gemak
Jij kirt oh wat zingt die vogel mooi
en dondert vervolgens voorover in ‘t hooi

Ik zit mooi te wezen en te genieten
jij veegt het hooi van je ahum tieten

Maar was ik een bij, dan stak ik jou gemeen
Mijn angel diep in jouw grote teen
Je schreeuwt oh wat doet dat zeer
en ik denk tja je bent ook teer

In het hooi ga je zitten, de angel eruit halen
en ik denk ik had hoger moeten mikken dat is balen

ingezonden door Johanna